Łuszczyca – czym jest i jak sobie z nią radzić?

Łuszczyca to przewlekła, ogólnoustrojowa choroba o podłożu autoimmunologicznym, której towarzyszą nieestetyczne zmiany skórne. Chociaż dolegliwość nie jest zakaźna, może przeszkadzać w codziennym funkcjonowaniu i obniżać samoocenę. Co należy wiedzieć o łuszczycy oraz sposobach jej leczenia?

Co to jest łuszczyca?

Łuszczyca jest zapalną chorobą skóry o przewlekłym, nawracającym charakterze. Typowe dla schorzenia są zmiany skórne powstające przez nieprawidłowe i nadmierne rogowacenie naskórka. Wystąpienie choroby może być uwarunkowane genetycznie. Choć łuszczyca jest chorobą skóry, nieestetyczne zmiany niekiedy pojawiają się na paznokciach. Choroba może objąć również stawy. Najczęściej łuszczyca atakuje łokcie, kolana i owłosioną skórę głowy. Zmiany mogą występować też w innych obszarach i zajmować większą powierzchnię skóry.

Co wywołuje łuszczycę i jakie są objawy choroby?

Przyczyny pojawiania się łuszczycy nie zostały jednoznacznie określone. Zwykle wskazuje się na podłoże immunologiczne lub genetyczne (w tym przypadku zwraca się uwagę na polimorfizm w genie (HLA-Cw6.) Początkowymi objawami łuszczycy są drobne grudki, które przez łuszczenie się powodują powstawanie wykwitów skórnych. Z czasem zmiany zwiększają swój rozmiar (zwykle do średnicy kilku centymetrów) i obejmują coraz większe partie skóry. Zmienione chorobowo fragmenty naskórka pokrywają się srebrzyste łuski. Zmiany z czasem stają się zgrubiałe i mają chropowatą powierzchnię.

Po złuszczeniu naskórka w obszarze pierwotnego wykwitu czy usunięciu łusek, skóra staje się błyszcząca i gładka, co określa się jako objaw świecy stearynowej. Mogą pojawić się też wrażliwość skóry, uszkodzenia naczyń krwionośnych i niewielkie krwawienia w miejscach zdrapania łusek. Objawy łuszczycy niekiedy występują w obszarze owłosionej skóry głowy. Pojawiają się zmiany o rozległym charakterze w postaci srebrzystych łusek i grudek.

Leczenie łuszczycy

Metody leczenia łuszczycy zależą od typu choroby i jej zaawansowania. Przy lekkich zmianach, gdy uszkodzenia naskórka nie przekraczają 25% powierzchni ciała, stosuje się leczenie miejscowe. Na skórę aplikuje się wówczas maść na łuszczycę lub inne preparaty keratolityczne.  Mają one za zadanie zmniejszenie liczby łusek i zmiękczenie zmian. W ramach leczenia miejscowego wykorzystywane są również dziegcie czy glikokortykosteroidy o właściwościach przeciwzapalnych, immunomodulujących i przeciwproliferacyjnych.

Alternatywą dla glikokortykosteroidów są analogi witaminy D3. W cięższych przypadkach łuszczycy wykorzystuje się zarówno leczenie miejscowe, jak i ogólnoustrojowe. W łagodzeniu dolegliwości stosowane są leki biologiczne, retinoidy, cyklosporyna, fototerapia, fotochemioterapia oraz cytostatyki.

Łuszczyca jest przewlekłą chorobą, której towarzyszą mniej lub bardziej rozległe zmiany skórne. W łagodzeniu jej objawów wykorzystywane są leki do stosowania miejscowego oraz metody leczenia ogólnoustrojowego. Sposób przeprowadzenia terapii zależy od rodzaju i zaawansowania choroby oraz obszarów występowania zmian skórnych. W przypadku zaobserwowania u siebie niepokojących objawów najlepiej udać się do dermatologa, który po przeprowadzeniu wywiadu i niezbędnych badań dobierze odpowiednie metody leczenia, pozwalające zapanować nad uciążliwą dolegliwością.